با آن بازی شد

، زخمی شد ، به آن خیانت شد ،

سوخت و شکست

اما به

طریقی هنوز کار می کند

***

سرزده به افکارم سرک میکشی

و خیانتت را در ذهنم به چالش میکشی

ولی من تو را با تلخیت میل میکنم

اما نه اکنون که روزه دارم-

روزه عشق گرفته ام

و دیگر غزل هم نمی نوشم

تلخیه خاطراتت باشد برای افطارم

***

درد من، چشمانی بود که به من "

اشک " هدیه میداد و

به دیگران " چشمک

***

نمی‌خواهم برگردی

این را به همه گفته ام!

حتی به تو… به خودم…!

اما نمی‌دانم چرا هنوز

برای آمدنت فال می‌گیرم…؟